Dom Ludowy - opis

Autorem projektu, opierającego się na założeniach stylu witkiewiczowskiego, jest architekt Józef Ćwiżewicz (brat Franciszka). Dom Ludowy wzniesiony jest na planie wydłużonego prostokąta skrzyżowanego z dwoma transeptami. Zbudowany został z płazów,  w konstrukcji zrębowej. Na gontowym dachu widnieją pazdury czyli pionowe, drewniane  ozdoby w kształcie tulipana. Do wnętrza budynku  prowadzą odrzwia, bogato zdobione rozetami karpackimi, tzw. „psami” oraz wypustami w kształcie kolistych wałków. Hol główny oświetlony jest  malowanymi na szkle lampionami, a wokół  znajdują się portrety prezesów Domu Ludowego oraz ludzi zasłużonych dla Bukowiny Tatrzańskiej.

Sercem tego miejsca jest mogąca pomieścić 200 osób, stylowa sala teatralna.  Zdobią ją trzy ręcznie malowane na szkle żyrandole i cztery kinkiety boczne, wykonane w tymże stylu oraz rzeźbiona czterometrowa panorama Tatr, dzieło miejscowego twórcy ludowego Władysława Koszarka.

Odnowiona w 2014 roku scena to wnętrze dawnej góralskiej chałupy. Dodaje ona wyjątkowego klimatu, ciepła i specyfiki tego miejsca.

W przyziemiu mieści się Bukowiańska Szkoła Ginących Zawodów, Folkloru i Sztuki Ludowej (pracownie: malarstwa na szkle, ceramiki, snycerki) oraz piękna „świetlica” – sala gdzie odbywają się wydarzenia kulturalne o charakterze kameralnym oraz wystawy twórczości ludowej. „Świetlicę” zdobi góralski, rzeźbiony „sosrąb”, duży stylowy żyrandol wykonany z drewna oraz cztery drewniane kolumny. Zamieszczone na nich imiona: Symek, Józek, Franek, Jantek upamiętniają tych, którzy najbardziej przyczynili się do wzniesienia bukowiańskiego Domu Ludowego.